Üzgünüm..
Sadece yazarak kendimi teselli edebiliyorum.
Anlamýyorum,
Kendimden ve hayattan ne bekliyorum?
Kýrgýným..
Kýrýldýkca daha çok kabuðuma çekiliyorum.
Yorgunum,
Ýnsanlara bir kez daha güvenemiyorum.
Faydasýz..
Doktorlar, ilaçlar bile faydasýz bana.
Hala kanýyor,
Kalbimde en yakýnlarýmýn açtýðý yara.
Kim dürüst ki!
Kim samimi yaþýyor þu yalan dünyada?
Bu da yaþamaksa;
Hayýr isyan dolu laflar yakýþmaz aðzýma.
Eðildim artýk!
Omuzlarým aðrýdý, dik dura, dura.
Aðlamakmý?
Bir kalleþ uðruna yaptýðým en son hata!
Ama üzgünüm iþte;
Taþ deðilim! Bende insaným ya!
..eser..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.