KIYISINI YİTİRMİŞ BİR KAYIKTI DÜŞTE GÖRDÜĞÜM

düþte
kýzýlca kýyamet sokaklar adýyorum
yaðmur damlacýðý kadar
bir yanýna hayatýn
son yaz mevsimi kabýna sýðmaz bir mekandayýz
dolaþtýk bir süre
tepemde bir yýldýzýn zahiri görüntüsü
iz býrakýr da kayar
yüzümü dayayýp soluðuna
bir hece býrakýyorum kirpiklerine
baþtanaþaðý karanfil kokularý saçýyorsun
saçlarýndan avuçlarýma
bir nefeste adýný deðiþtiriyorum
deþifre etmeden

’içimdeki kocaman gökyüzü!
uzundur unutuþun saçlarý’

rastlantýsý azalmýþ bir hayata tutunmuþuz gibiyim
kuþandýðým,bir þehrin kayýp yüzü
aðýr
dayanýlýr
fütursuz ve illegal

düþte
limansýz ellerine düþür gözlerini
kirpiklerinde iðde kokularý
avuçlarýnda ýhlara ve zeytin yapraklarýyla
saçlarýndan kimse öpmemiþ dað çiçekleri yamaçlarýna koþar durur
ne fayda
güneþten önce düþlerin tutuþuyor ya
sonsuz sessizlikler örtüyorum üzerine

düþten sonra
oysa çokça prova yapmýþtým,olmadý
bu defa doðaçlama bir yolculuða dökülecek nehirlerim
gitmeden bütün yarým kalmýþ düþlerimi çatýdan attým!





’yine bir sahne kurmuþsun yanyana sözcüklerinden
izledikçe
suflörüm þarkýlarýn
dublörüm hiç olmadý fakat olsaydý,ihanet olurdu sanýrým
bilmeden
seneristide,yönetmenide sen oluyorsun her sözcüðünde
neden her seferinde duvarlarýný farklý renklerle boyuyorsun’
katýksýz ve yorgun bir yolcu nefesiyle
yaralanýp çýkmaktýr adýna yazýlan her þiir’





Sosyal Medyada Paylaşın: