Korkaklarý sahiplenen
Karanlýklarý kov yanýndan
Sonra
Koþup
Devrik bir cümlenin peþinden
Ýçinden geçir beni
Belki
O zaman
Bir þarký düþer dudaklarýna
Ebem kuþaðý renginde
Hiç dillenmemiþ
Yine de
Bakamazsan yüzüme
Dönüp duvarlarýn aynasýna
Kendine bakar gibi
Yeniden
Çiz beni
Baþka bir iklimin yakasýna
Az da olsa
Martý kanadý
Deðdir
Yalýn ayak koþan kayýp çocukluðuma
Uzanýp
Kimsenin bilmediði yerlerime
Biraz da mavi sür
Asiye bakan gözlerime
Ve
Sevme karanlýklarý/
Korkaklar sever karanlýðý ...
Taylan KOÇ