Týngýr mýngýr geçerken zaman
Unutulan bile olamadýlar,
Yok sayýlan Þehrin insanlarý.
Dert atýp huzur tuttular ,
Ýki oda bir sofa yaþarken ,
Sýra sýra uzandýlar uykularýna.
Bukle bukle saçlarýna tutundular,
En ar , en zor zamanlarýnda ,
Umut denilen doðurgan kadýnýn.
Ve salkým saçak çatýlarýndan akan,
Yaðmur sularýnýn çukurlarýnda ,
Görmedikleri gemileri yüzdürdüler.
Pespembe yanaklarýnda kayýp gamzeleriyle ,
Küçük küçücük sýcacýk kalpleriyle ,
Mini mini insancýklarýydýlar hayatýn.
Ne vaatler ne de lüks yoktu sözlüklerinde,
Belki bir sözlükleri bile yoktu dünyalarýnda.
Tek renkleri , açan çiçekleriydi vita kutularýnda.
Bir tekerleme tekerlenirdi dillerinde,
“Takýr tukur takatukalarý týklatmadan gel”
“Takýrtý taktuk devi uyandýmadan týkýrda.”
Fidan fidan büyürler memleketlerinde,
Ne ormancý haber alsýn istediler onlardan ,
Ne de açgözlü baþbahçývan..
Týngýr mýngýr geçerken zaman
Unutulan bile olamadýlar,
Yok sayýlan Þehrin insanlarý.
Dert atýp huzur tuttular ,
Ýki oda bir sofa yaþarken ,
Sýra sýra uzandýlar sýcacýk uykularýna.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.