elma benim adým, masanýn üstünde perþembe akþamlarý durmakla mükellefim yivlerimden geçen karýncalarýn isimlerini kapýdan ya da küfnerken hayata benzeyiþimle bilinirim
kapý benim adým, giriþim içerisinde dünya’nýn yanýðý birçok açýlýma dank edilmiþ ciðerlerimle kapanýr- bir açýlýrým denize deniz dökmüþ kanamýþlar, bana söylenmiþ bir türküdür
masa benim adým, üzerime paslý köylerden ekmekler alýrým yahut bir kalem sýkýþtýrýr cebine kâðýt ýsmarlarým- oturun karþýma otururken çok düþünceli bu adam ölümle konuþuyla- tanrýya ait imzasýyla
þafak benim adým, âþýðým kavgalara, savaþlara tanýðým içimde veya ince bir beyaz papatya sesiyle- falýyla kendimi kendime kandýrýrým barýþlar yaþarým güvercin ayakizleriyle göðsümde uçmak isterim sevdiðimin gözlerine- orada konmak hiç kalkmamaktýr yazdýklarým ölümü sevmem, ölenleri severim yaþamayý bilmem, yaþarken tükenirim
elma gülümsemiþ, masa çürümüþ, þafak ölmüþ haberiniz olsun bayankuþ!
Payanda Sosyal Medyada Paylaşın:
Payanda Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.