ve oluk oluk akar iken dilimden heceler kalemimden dökülür senin bilmediklerin
yani bir bilebilmek telaþýdýr aþk inanmak her defasýnda olabilmek hesabý her an yanýnda (d)iken olsa sefasýný sürebilmektir yüzünü yüzüne verebilmektir sözünü...
gözünü karartmaktýr teri kan elbette ki saðýr dilsiz el ele koþulan ama tozu duman bir yoldur aþk...
bir zaman da karnýnýn içinde tam bir tondur gurul-dayan yuttuðun zaman aðýrdýr kusup yediðin tek þey dir aþk...
yine de açsak böyle kollarýmýzý diyorum gökyüzünde uçsak bulutlara sonra yaðsak yeryüzüne belki yaðmur bana kýzardý þimdi benim yüzüm yer yer saðnak...
anlýyor musun
vazgeçebilmektir aþk çoðu hatýrýna bir þeylerin
ve soðuk soðuk yakar iken ay beni geceler boyu uyu sevgilim uyu kalbimden sökülür senin bilmediklerin...
TANRIVERDÝ ODAUÇAR...
Sosyal Medyada Paylaşın:
tanrıverdi odaucar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.