Bir bir sönüyor umut sokaðýmda lambalar
Görünen sadece bir kor yüreðimi yakan
Ýnce bir sýzý ruhumu parçalayan
Bir kilim gibi dokunurken sevgi
Ne de zormuþ ilmek ilmek sökmek
Güneþin aydýnlýðýnda gömdün ya beni karanlýða
Sana uzanan ellerimi kýrýp attýn
Seninle dolup taþan yüreðimi yosmalara yem ettin
Çeyrek asrýn mükâfatý aldatýlmakmýþ
Ne de zormuþ o sarý halkayý çýkarýp atmak
Deðerler kolay yitiriliyormuþ akreple yelkovanýn arasýnda
Aþufte ruhlarda barýnak aradýðýnda gezgin ruh
Sessizce kanarmýþ sevgilinin açtýðý yara
Anadan kýza mirasmýþ af duygusu
Diyelimki kalbim seni affetti ya sonrasý
Ne de zormuþ sevdiðini affetmek
Nehirleþen gözlerimi çevirebilir misin çöllere
Kýrdýðýn erosun kanatlarýný onarabilir misin
Önüme eðdirdiðin baþýmý kaldýrabilir misin
Yeter mi gücün öldürdüðün benliðimi diriltmeye
Bilir misin ki sen
Anka sadece mitolojik bir masal
Kimse doðmamýþ tekrar küllerinden ....