YEŞİLÇAM YOSMASI
YEÞÝLÇAM YOSMASI Aslan yavrusuna benzetti babasý
Küçücük bir taþ diþini kýrdý koca bir çakalýn
Betonlar kavuruyordu gökyüzünü;
Ýnsanlýðý sýyýrýp götürüyodu ölmüþ bir para
Sevgi akýyordu deðirmenden
Fýrýna nefret giriyordu topal adýmlarla.
Adý silindikten sonra tek soluk
Sen dönmedin oraya.
Sokaklarý seviyordu çýplak adam
Düþlerini kiralayýp yeþilçam yosmasýna
Bezelye tarlasýnda poþet oldu
Yeþilçamdan bir barýþ elçisi
Ayaklarýnda bir diþsiz köpek
Kuyruk sallýyordu
Kimse ona gülemedi, emekçiler aðlamadý hiç.
Yeni adlar koydular ona
Ellerinde simsiyah tebeþirler.
Gökyüzünü dinledik kendi köprümüzde
Kavgaya koþtu bir ötekileþmiþ çocuk,
Özlemin ekili gül dalý gamzenin baharý
Diri bir göz aç yalanýný çadýr yaptý
Ekmek sýrasý ölülerle dolu.
Sen orayý yeþile neden boyadýn?
Ýþten dödüðünde terini koklamak
Bir keçi aramak oðlaðý atlamýþ yardan
Öyküsünü yitirmiþ adamlar
Koþuyordu kirletilmiþ bir aðýda
Çukurova yaðmuru unuttuðunda.
MUSTAFA SÖYLEMEZ 16.09.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa söylemez Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.