DUDAKTAN DÖKÜLEN!..

Gözüme görünme girme düþüme;
Geceden sonrasý gördüðüm zifir;
Ezelden sonrasý düþme peþime;
Sevdamý imandan çýkaran kâfir…

Düþünme, namluya mermiyi sürüp;
Adresi sormayan kurþunu býrak…
Beni de mehtapsýz bir anda vurup;
Gülümse gülmeyen yüze bakarak…

Yaðmurlar damlasýn yanaklarýma;
Yaþýmý silerse bulutlar silsin…
Not düþtüm adýný dudaklarýma;
Yüreðin bu sonu böylece bilsin…

Nesin sen adýmý günahla anan;
Gölgemin yanýnda duran Azrail…
Ben miyim bu aþkýn narýnda yanan;
Böylesi biçare böyle sersefil…

Dokunma… Yanmasýn parmak uçlarým;
Böylesi bin piþman, böylesi aciz…
Defter-i Kebirde yazan suçlarým;
Bedeli ömrüme koyduðun haciz…

Yaz günü saçýma yaðan þu karlar…
Hicranýn yüzümde çizdiði resim;
Ne vakit sen yoksan o zaman varlar;
Dudaktan dökülen bir iki isim…

Ali ALTINLI – 16/09/2012
Saat:17:57

Sosyal Medyada Paylaşın: