GÖZ YAŞIYLA YIKANMIŞ VİCDAN

Tanrýnýn elinde var olup,

Dünyalýk heveslere
Bel baðlamýþ
Aciz gölge...

Ayaða Kalk!

Azabýn, kanýný ýsýtan
Kötü kuvvete karþý
Eðildiði gün baþlamadý mý?

Hýrs; Nefsinde aç köpekler gibi ulurken
Sabrý beþiðinden koparýp,

Zevk denizine yolculuk eden
Sen deðil misin? ardýna bakmadan.

Her gece mahþeri unutup
Tanýdýk, öfkeli bir sesten,

Emir almadýn mý ?
içindeki nefreti kusarak.

Gözlerinin önüne getir
Ve uzun, uzun düþünmeye baþla,

Zahmetin gözyaþýyla yýkanmýþ
Bu vicdaný,

Senden baþka kim boðabilir
Onu günah çukurunda.

Soruyorum;

Cehaletine doðru hükümleri giydirmek
Gam’a kedere yüz çevirmek deðil midir?

Gönül; zamanýn kýlýcýndan
Çekip almasýn mý ?
Yitip giden gençliðini.

Ruhunu okþayan
Güzel ve narin akþamlar,

Sabaha temiz býrakmasýn mý
Göz bebeklerini yormadan.

Öyle ki;

Hayat sevgiye sarýldýkça
Kader belki de,

Güzel günleri akýþýna býrakacak
Seni mutlu etmek için.

Bütün saçma sapan tutkularý bitir
Ayýl artýk tutunduðun
O yoksul uykulardan.

Aþk saatini kurmaya baþla,
Býrak gözlerin
Yine eskisi gibi maviyle kamaþsýn
Karasýndan ayrýlýp,

Çok geç deðil
zaman senden eskisi gibi tertemiz,

SAF BÝR BAKIÞ ATMANI BEKLÝYOR

HADÝ NE DURUYORSUN HALA ......

AÐLAYAN NÝSAN


Sosyal Medyada Paylaşın: