yine gözlerimi kamaþtýrmaya çalýþýyor ýþýltýsýný kaybetmiþ o çirkin suratlý yorgun yýldýz bütün gücümle sesleniyorum ona:
hey! bana baksana lan!
karanlýk aðzýný kocaman açýp uzay rüzgarlarý doldurarak öfkeyle baðýrýyor bana:
‘’zaten sana bakýyorum aptal, korkak zavallý adam git baþýmdan çok küçük görünüyorsun buradan ben ölüyorum daðýlarak kainatýn karanlýðýna azar azar ama sen benden önce öleceksin ve asla öðrenemeyeceksin o sýrrý bir mezar kaz kendine ve vazgeç aramaktan sorularýný oraya göm kendini de artýk dinlemek istemiyorum seni’’
vazgeçiyordum ve çok üzgündüm aklýmdan sen geçiyordun tak tak sivri topuklu ayak seslerin gidip geliyordun durmadan kafamýn içinde labirentler…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bir Mısralık Devrim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.