pis bulanýk bir ýrmak geçer içinden ben köprüden ona bakar tükürür izmaritimi atarým. kapýsýný çalacaðým hiç kimsem yoktur anýlarým hep sarhoþ, sisli ve deðersiz. hep yalnýzým kaldýrmlarýnda vitrinlerinde yansýyan yüzüm yalnýz.
ikinci el kitaplardan sonra bir tek yalnýzlýðým sevdi beni sevgiyle basýp baðrýna bütün kötülüklerden korur gibi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bir Mısralık Devrim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.