akþamdan kalma bir çakalýn diþlerinde asýlý kaldý ellerim ýþýklarý söndürülmüþ, terkedilmiþ memleketim gibi bir haldeyim þimdi korkuyorum yüzüne nasýl bakarým baþýmý eðersem...
saçlarýmda annemin duasý bileklerimde sabunun kokusu kirli sakalýmdan akan kan gibi arada kokar burnuma yumdum gözlerimi 32 gün otuziki gün saydým içimden bir küfür arasý açmadým gülüm....
utanýr ölümden bu genç yaþým saklanýrým gülüþüne gülüþün örter üstümü...
çýk gel karanlýðýn içinden bana memleketimin güzel günleri gibi gel öyle bir gel ki sýcak ekmek koksun aydýnlansýn karanlýk sýzmayan odam