Ellerinin Bendeki Halleri

sýkýntýlý kaldýrýmlardan akýyordu akþam
soðuk ülkeler gibiydi caddeler etrafýmda
eski ormanlar gibi kokarken saç diplerinde
kýnasý bir akdeniz öðleninin
akþamý bir ömür bilsem gene ölmezdim...

tiz sesler zamanlý
bir huzurdan kalkmayý isterdim
anadolu göndermeli gözlerinden
ve kaya aðaçlarýna bakmak gibi olmalý aþk
ürkünç olduðu kadar sarplýk duygusuyla sarhoþ
ki sulu boya bir dünyayla haþýr neþir bir umuttan
medet ummaya kalmasýn hiçbir yürüyüþ...

mavi bir sessizlikten geçmeyi isterdim
sade çiçek dallý bir anýya dönerken özlem
yalnýzca özlem
aklýmý baþýmdan alýr kitap kokulu odalarda
anlatmayý gözüm kesmez
ellerinin bendeki hallerini
iç dünyasý romanlara sýðmayan
bu güz güzelliðine bir gülüþ
eklemek isterdim sebebi senden
ve eski havalar dönerse birgün
onuru ünlenir çocuk hüznümün
yeni acýda
sensizliðimi saklamam kimseden
daha kolay anlaþýrým zamanla...

aðýr bir yaðmur korkusuyla yorumladým hep
senden uzaklaþmayý
hiçbir yazý gitmekle geçirecek güce sahip deðilim
sakýz perdelerle beklemenin üzerini örttüðün halde
içinden ýrmaklar geçen bir masalsýn hâlâ
kepekli düþlerinde gündüz uykularýmýn
ve hiçbir senaryoyu uyarlayamýyorum sensiz ölmeye
sanki tanrý canýmý almayacak benim
varlýðýmý silecek yeryüzünden
sensiz tüm zamanýn bile ömrü yetmez
ömrümü avutmaya...


kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: