Diyemedim
Nasýl sevmisim seni,nasýl aldandým.
Þu baðrýma basýpta , yâr diyemedim.
Saçlarýný okþarken,benimsin sandým
Kollarýný boynuma, sar diyemedim.
Ateþ düþer içime,acýyor caným
Elim kolum baðlý,bitmiyor sancým,
Yaralý bir kuþ gibi,sana muhtacým.
Kanayan þu yaramý, sar diyemedim.
Her uyandýðým güne,yabancý oldum.
Her akþamýnda yine, hasretle doldum.
Sen leylâ’ydýn ben mecnun,derbeder oldum.
Ýçimde büyüttüðüm, sen diyemedim.
Yýllarým geçti gitti, bomboþ bir mazi.
Alnýmýza yazýlmýþ, nasýl bir yazý.
Tükenmek bilmeyen , tatlý bir sýzý.
Yaþýyor hep içimde, var diyemedim.
Çiçekler sana açtý,gönül bahçemde.
Kuþlar hep sana uçtu,her yeni günde.
Gülmedim hep aðladým,sensiz her gece.
Hasretimsin içimde, gel diyemedim.
içimde bir sýkýntý, dar geliyor bedenim
fýrtýnalar kopuyor, dur diyemedim.
son baharýn hüzünü, birde bitmez kederim.
þu yaralý kalbimi, vur diyemedim...
sessiz sessiz aðlarken, gülüyor yüzün.
özlemekle geçiyor, bitmiyor hüzün.
unutmadým! unutmam, verdiðin sözün
yüreðimde yarasý, var diyemedim...
kanýyor dinmiyor ki, açtýðýn yara.
ansýzýn giderken, saçtýðýn har a
baþýmda dumansýn, esen fýrtýna
þu yaralý kalbimi, sar diyemedim
Erdinç SERT
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.