sessiz bir gecedeyim lambada bir ýþýk gözüm ise ýþýða alýþýk korkuyorum kendimle deðilim barýþýk çýtýrtýlar geliyor penceremden, biliyorum cinler ve perilerleyim
ýþýklar gidiyor dýþarý atýyorum kendimi kapkaranlýk bir gök ben ise yerdeyim kimsesiz bir de çaresiz, biliyorum cinler ve perilerleyim
soðuk bir el tutuyor elimi götürüyor ýþýða doðru ilerliyoruz ilerisi ýþýk ýþýðýn altý bir aðaç aðaç altýnda bir tabut tabutun içinde ceset yanýnda yeni doðmuþ bir bebek bakýyor bana ve göz gözeyim sýrýtýyor kikirdiyerek içim içime sýðmýyor aklýmý yitireceðim biliyorum cinler ve perilerleyim
okuyorum bildiðim sureleri birer birer aklýmý yitireceðim ahh bir bilseler, kimseler bilmez lakin ben biliyorum cinler ve perilerleyim... m.evik
Sosyal Medyada Paylaşın:
m.evik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.