durmadan düþüyorum kendi kulplarýmdan sökülerek kanýmdan milyonlarca yaþama hakký dökülerek devriliyorum öte ucuma içime kapanan gözlerimden kendi varoþ filmime figüran gözüyle seyirci kaldý düþlerim
þýmarmadým hiç hep çatýktý kaþlarým kendimle ettiðim kavgalarda en fazla bendim kabahatli, bilirim her vedayý asýlsýz boðan bendim kabuðundan utanan her kaplumbaða ben yüzünü yastýða yapýþtýrýp çýðlýðýný bileyen ben
sanarlar ki herkes gibi yaþar unuturum yaðmurda akýverir yüzümdeki hüzün dedimya sanarlar sadece yüz bulurlar gülümsemelerimden
hatýrým, hatýralarým, hakkým;
terbiye edilir sabrým kazýdýkça zalim, körükler demirden daðlarýmý aðlar oyuncak bebeklerim ýslanýr kaðýttan kayýklarým bükülür boynu pinokyo nun asýlý verir kaybettiklerim söylenmemiþ türkülerime
terbiye edilir sabrým
kancada asýlý kalýr sabah gece ellerimde yýldýzlarý emzirir aya baksam ay yýrtýlýr acýsýndan suya baksam bir avazda yanar
sýcak yataðýna girince ayaz sevdalar benim düþlerim delinir gökgürültüsünde eþiðimde ölüm solur bir yerde evlat aðlasa benim analýðým taþ basar küf tutan baðrýna
birkaç soruluk hesabý kollarým hayli zamandýr sesimi unutan ruhum,çýðlýk edip sömürülür...
terbiye edilir sabrým
konuþmayalý kimselerle hayli zaman olmuþ Salýdan sonra Cuma gelse umrumda deðil
sanarlar ki unuturum ölüm soðununun ne demek olduðunu bir sýçan çýkar her sabah küfesinden, hatýrlatýr kemirerek alnýmdaki kargaþýk yazýyý ufacýk bir odada anlamadan geçiþtirir deliliklerimi