deðiþmeyen huyum vardý benim
samimiyetin deryasýna yelken açarken
iðneli dallarýný nasýl da unutmuþum
ne olur kusura bakma
ayrýntýlara takýlmýþtý gözlerim
bari
dallarý kuru olsaydý devirdiðim çamlarýn
gülücük atma öyle
bazen ufku tutulur insanýn
insafa gel biraz
bozuk para misali harcama beni
damdan düþen halden bilir demiþ hocamýz
söyle
benim ocaðýmdan hiç tütmedi mi dumanýn
iyi oku kendini
düþün ki
sen bile semtine yabancýsýn
empati yapmayý bilseydin eðer
gamzeye benzeyende, hayallerinde aðlardýn
duygularýn þaþardý o an
kayalar düþerdi, kaleminin üstüne
en nihayet, kýrýlýr ve susardýn
13.09.2012-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.