YİTEN UMUTLAR
Ölüm tadýnda ansýzýn gelir düþ kýrýklýðý.
Düþer göz kapaklarýn,mahsun bakar gözlerin uzaklara.
Gülümsemelerin yerini alýr saðanak hýçkýrýklar.
Tuzlu suyla yýkarsýn rengi solmuþ yüzünü.
Elin kolun buz kesilir.
Yakamazsýn keyifle bir sigara,titrer parmaklarýn.
Saðýrdýr kulaklarýn,sessizdir tüm kainat .duymazsýn.
Duymazsýn,içinde kopan kýyametten baþka birþey.
Yitip gitmiþ bir bedeni taþýr yorgun ayaklarýn.
Gider adýmlarýn ufuk çizgisi bir yola yürürsün.
Yürürsün ,yanýnda sessizce gelen gölgenle.
Güneþi özler sis bulutu yüreðin.
Gök kuþaðýný bekler yanaðýnda ki her bir damla.
Lal olur konuþamazsýn,
Dile getiremezsin öfkeni.
Aþka müebbet yemini eder sözlerin.
Artýk hiçbir renge boyayamazsýn umutlarýný siyahtan baþka.
Sahi ! Sen hiç parçalandýn, daðýldýnmý ?
Tuzla buz oldu mu tüm hayallerin ?
Bir yýldýz kaydýmý gönül gözünden ?
Dileklerin yarým kaldýmý hiç ?
Alabora oldun mu hiç dingin bir denizde ?
Umarsýz bir sevda postasýný bekledi mi gözlerin ?
Böyle sorgular.böyle sessizce mahkum edersin kendini.
VE ...Kendi kurduðun sehpada idam edersin sevgini....
Dilekk
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.