Ah Eylül

Ah Eylül!
Hep hazan mevsimisin
Baþtan sona hep hazan,
Sende düþer yapraklar; dalýndan kopar bir, bir.
Sende sararýr toprak: terk eder gider yeþil.

Ah eylül!
Hep hazan mevsimisin.
Sende sevinmez ülkem, sende üzülür halkým.
Tam ümide ermiþken deðiþiverir bahtým.
Sende çok acýlarý yaþadým yaþýyorum.
Bizim kuþak böyleyiz,hep sana kýzýyorum.

Ah Eylül!
Hep hazan mevsimisin
Millet adýna milletin bahtýna el sürüldü
Millet adýna diye milletime zulüm reva görüldü
Kýzýl tugaylar gibi sardýlar her yanýmý
Benim adýma benim kýrdýlar vicdanýmý.

Ah Eylül!
Hep Hazan mevsimisin.
Genç yaþlý demediler, topladýlar sahaya.
Sonra hepsini bir bir astýlar prangaya.
Ýþkencenin her türü denendi üstümüzde.
Ýntikam yeminleri kazýndý beynimize.

Ah Eylül!
Hep hazan Mevsimisin.
O günden bu güne dek unutmadým adýný
Ne zaman sana ulaþsam yaþadým olanlarý
Senin kusurun varmý onuda bilmiyorum
Þartlanmýþým bir defa ben seni biliyorum.

Ah Eylül!
Hep hazan mevsimisin
Ýþte yine sen geldin, yüreðm/min baþý yandý
Senin ile birlikte, þehit yüze dayandý
Hakkari Beytüþþebap on þehide yanarken
Afyondan geldi haber Köz ile yandý sinem

Ah Eylül!
Hep hazan mevsimisin
Milletiminin üstüne çöken karabulutsun
Dar aðacýnda can veren yiðidin sorgucusun
Gözü yaþlý analarýn bahtýndaki karasýn
Sen bizim tarihimizin acý sayfalarýsýn


Sosyal Medyada Paylaşın: