Geçmiþ gözlerinin önünde
Bir vizyon filmi ayarýnda
Koltuklar boþ
Bir kadýn izliyor
Eski türk filimlerinden kesitleri
Deðiþken hiç bir þey yok
Hüzünler, kederler, yazgýlar hep ayný
Yürekteki paslý hançerde benzerlikler taþýyor
Sadece parmak izleri farklý acýlarýnýn
Dudaklarda solan gülümse ondan hiç bahsetmiyor
Fýrtýnalar daðýtýrken saçlarýný
Görmemiþ yüreðinin nasýl dondurduðunu
Baþka bir þey öðretilmemiþ ki
Denemiþ bir dönem Polyanna olmayý
Ama yok onu da becerememiþ
Týpký sevilmeyi beceremediði gibi
Þimdi ona sesleniyor
Duyuyor musun sessiz çýðlýklarýmý
Bir kez olsun bakarken görüyor musun
Anýmsýyabiliyor musun beni doðurduðun günü
Bir kez anlatmýþtýn bana
Yazýn sýcaðýnda saðnaklar yaðdýðýný
Küçüktüm anlamamýþtým
Ama þimdi biliyorum kadersizliðime aðlamýþ bulutlar
Doðduðum o gün
Þimdi yaz gidiyor
Yaprak dökümüne hazýrlanýyor aðaçlar
Zor gelecek vedalarý
Belki de habersizce terk edecek dalý yaprak
Hüzünle seyredecek aðaç
Rüzgarýn savurduðu yapraðý
Umud ederek gelecek baharda kavuþmayý
Durmuyor parmaklarý
Kalvyenin tuþlarý ile þeviþir gibi
Yazmayý öðrenmemiþ parmaklar mutluluðu
Hüzünler beslemiþ tüm þiirleri
Mutluluðu saðdan soldan dinleyerek yazmýþ parmaklar
Ne kadar mutluluk olduysa
Aþk bazen saklanmýþ kýrmýzý balonlara
Bazen de ebe olmuþ kovalanmýþ
Ama en çok
Ýhaneti anlatmýþ parmaklar
Yalanlara sarýlýp sunulan ihaneti
Kimi zaman kin kusmuþ yürek
Kimi zaman kan aðlamýþ gözler
Bazende lal olmuþ acýlardan dil
Aydýnlýða her dönüþte yüz
Ýnsanlar kararan bulut suretine bürünmüþ
Volkanlar boðulmuþ bir kaþýk suda
Papatyalarý talan edilmiþ çocukluðunda
Sýðýnacaðý limanlarý deniz yutmuþ
Ve kadýn anlamýþ ki
Tek dostu yine kandisiymiþ ....