(Deðerli aðabeyim; araþtýrmacý yazar Abdullah Çerkeþli’ye.)
Bir yaman delikanlý, aslý Avþar boyundan
Duruþu heybetinde; pehlivandýr soyundan.
Sýrtý çimen görmedi güç inançla birleþti,
Osman Efem maþallah günden güne pirleþti.
Palazlandý çayýrda rahat nedir bilmedi,
Altýnlaþan kalbinden merhameti silmedi.
Kim çýkarsa önüne kükredi ve de taþtý,
Sýðmadý kabuðuna ünü Araç’ý aþtý.
Nam saldý Boyalý’ya, dilden dile büyüdü
Zamanýn Beylerinin kalbi korku bürüdü.
Bir Bey vardý Hamza Bey; zalimlikte zirveydi,
Siyaset meydanýnda þeytanlara kirveydi.
Acýmazdý fakire yoksulu aðlatýrdý,
Sahipsiz yürekleri zevk duyar daðlatýrdý.
Reçberi baðlamýþtý aðýrýndan vergiye,
Dinlemezdi kimseyi çok kýzardý yergiye.
Osman Efem dur dedi; yeter artýk ezdiðin!
Yýllardýr tepemizde çiðneyerek gezdiðin!
Diyerek isyan etti; kuþandý pusatýný,
Hamza Bey’in üstüne sürdü yaðýz atýný.
Bir hamlede ayýrdý o alçaðýn baþýný,
Ocaðýný söndürdü yuvarladý taþýný.
Gülpü Daðý sýðýnak, dayayýnca sýrtýný
Kastamonu anladý Sepetcoðlu farkýný.
Hamza Bey’in yerine oðlu Rüstem Bey oldu,
Fukaranýn ayraný sofrasýna mey oldu.
Toplayýp askerini hemen düþtü izine,
Bulamadý daðlarda sýzý girdi dizine.
Günler aylar dolaþtý, usanarak pes etti
Can Efemden korkusu bir ömür ona yetti.
Dilden dile söylenir bu gün ise türküsü,
Tam içimde duyarým Sepetcoðlu ülküsü…
Ýsmail Süklüm.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.