12 Eylüldü. Allah yoktu ve peygamber izne çýkmýþtý. meydan ise gestapoya kalmýþtý. baskýyý, acýyý ve insanlýðýn özüne yapýlan saldýrýlarý bertaraf etmenin yegane çaresi, yaþamýna son vermek olarak düþünüldüðü bir zamandý. bezden bebek ölümlerin karanlýk bir bahardan kalma insanlýðýn künyesine düþen ýslak yeþil bir mesaj ne kadar düþlem ise, ben kadar kimsesizdim. notlar düþüyordum yaþamýn her zerresine. tanýklýk edecek dip, derin notlar. kahýrdan,kandan, yarýndan notlar. hangi deprem bu alýnterini okuyacaktý. hangi akþamýn korkutulan ýþýðý cesaret edip arayacaktý ve haykýracaktý aynalara bitiþik bu yansýmalarý.. hakan çavdarcý
Sosyal Medyada Paylaşın:
hakan çavdarcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.