Kan kokusu sinmiþti odaya.
Küçücük bedeninde,
Dolaþýrken elleri þeytanýn.
Kuzucuktu daha,
Dünyadan habersiz.
Masumdu yüreði.
Çýrpýndýkça battý,
Biraz daha ,
Gözünü et bürümüþ bataklýða.
Kurt çoktan pençelerini,
Geçirmiþti bileklerine.
Kaçamadý !
Sesini çýkaramadý !
Kocaman bedenin altýnda ezildi.
Daha da ufaldý.
Salyalarý akýyordu lanetin,
Genç bedenine.
Ölesi geldi , Ölemedi !
Annesinin ördüðü belikleri ,
Ýp gibi dolandý boynuna.
Güzel gözlüsü kirleniyordu,
Annesinin Can kuzusu boðuluyordu.
Kaçamadý,
Koruyamadý da kendini.
“Amca yapma !” diyebildi acýyla
Ama durmadý “o”
Nefes bile alamadý korkmuþtu.
Damgalanmaktan korktu,
Baðýramadý.
Sadece iki damla yaþ aktý gözlerinden.
Biri kendi için
Biri de þeytani bedenin altýnda ,
Kaybolan çocukluðuna.
Ve…
Asýldý küçük bir fidan daha hayata.
Yemini bozuldu umudun.
Kurudu bir can daha.
Ekildi acýmasýzlýk
Bir tohum daha atýldý,
Þeytanýn tarlasýna.
Ertesi sabah..
Üçüncü sayfaya düþtü bedeni,
Dalgalar ve geç kalan adalet,
Bir deniz kýyýsýna vurdu masumiyetini.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.