Hani anlam dolu yüreðini hissettiðim o günü hatýrlýyor musun ?
Gözyaþlarýn gözyaþlarýma karýþmýþtý.
Sen teselli ederken, ben aðlatýrdým onlarý;
Ben ederken sen aðlatýrdýn.
Susturamazdýk bir türlü, yaþlarýmýzý dindiremezdik.
Hani hep biþeylere eksik kalýrdýk, birbirimize çare olamaz, kahrolurduk.
Elimiz kolumuz baðlý öylece oturur "aman" dilerdik.
"Aman ayrýlýk olmasýn, bizi bizden kimse almasýn" diye feryat eder,
Avaz avaz baðýrýrdýk en sessiz kelimelerle.
Sonra sen benim aklýmdan geçenleri söylerdin bana,
Ve benim söyleyemediðim her þey, bilirdim ki o an aklýndan geçiyor.
Sen bana "sen...sen...sen..." derken,
Benim yüreðim de "sen...sen...sen ve binlerce sen" diye coþardý.
Bir baþka güzel olurdu o an;
Sanki saatler saniye, günler, haftalar dakika gibi geçerdi senle.
Oysa..... Kavuþmaya bir adým vardý sadece.
Ve ben her sabah;
Doðan güneþin gözlerinde seni görmek,
Ýnceden çiseleyen yaðmur damlalarýnda seni bulmak,
Ýçtiðim suda seni tatmak,
Aldýðým nefeste seni içime çekmek, taa en derinlere,
Senin adýný yazmak göklere,
Bilsen... Bilsen ne güzel þeydi, seni içimde ölümsüz kýlmak.
Bir bilsen bendeki þu kocaman SEN’i,
Bir bilsen okyanus kadar taþan yüreði,
Ve bir bilsen gerçekten seni ne kadar sevdiðimi,
Ýþte o zaman zor ortadan kalkar,
Ýmkansýz dediklerimiz sadece biraz zamanýmýzý alýrdý...!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.