beyaz çocuk

karla ýslanýr mý insan?

yaðmurun hýþmý yoktur onda
o usulca yol alýr
zarifce süzülür
rüzgarla eðlenir…

karalar baðlamýþ gönlüme
damýtýr beyaz tanelerini…
her köþe baþýnda
bir kardan adam selamlar beni

beyaz örtü,
düþlerimin izdüþümü
umut tazeler,
çocuklarýn karla dansý…

gizli tutkular gizler,
taneciklerin tebessümünde


sevgiyle öper,
bir þiir dudaklarýmdan
yüreðimde bir türkü mýrýldanýr,
dilimde keþfini bekleyen bir þiir

çarpa çarpa yol almýyorlar,
yol açýyorlar, yol oluyorlar,
ardýndan gelen taneciðe

kirpiklerimde salýnan
beyaz çocuk
bir þeyler anlatýyor
arkadaþlarý onu uyarýyor
sýrlarýný açýða vermeden
rüzgara savuruyor, savruluyor

ne anlatýyor bu örtü?
bu hangi hükümdarýn
sessiz ordusu?


soru sormuyorlar
ama anlatýyorlar
dilimde düðümlenir sözleri,
yarým kalýyor kelimelerimle…

beyaz çocuðu hatýrladý gözlerim,
uzaktan sesi geliyor,
kolundan çekiyorlar…

“neden” diyemedim
yüzümü tokatladý bir tanesi,
yüzümü yýkadý

karla yýkanýr mý insan?

Sosyal Medyada Paylaşın: