Yetim býraktýn imkânsýz deyip atýnca, Duymadýn damý kulaðýn saðýrlýða vurunca, Bin çýðlýk attým ya , bin yýl boyunca, Duyuramadým ki çýðlýkta boðulan sözümü.
Öfken neydi çözemedim ne firarsýn, Görmezlikten gelip þemsiye açarsýn, Ben sana koþarým sen hala kaçarsýn, durduramadým ki sana damlayan gözümü.
Özümü yakan hasretimi çok mu seviyorsun, Ya nice fazla, ya hep eksik kaldý diyorsun, Penceren kapalý , rüzgârdan mý korkuyorsun, Unutturamadým ki hayalinle yol alan ömrümü.
Tadý yoksa yediðim , içtiðim ,ümitsiz, Buruksa dünyalarým neþesiz sevgisiz, Menekþelerim yeþermez açmýyorsa sensiz, Dindiremedim ki sana çaðlayan gönlümü.
Güzelleri görüp onlarda heyecan aradýðýn, Sevenini yalnýz býrakýp limanlarda dolaþtýðýn, Dur yetmez mi ! Sahte aþk peþinde uðraþtýðýn, Öðretemedim ki sana , sevda yüklü duygumu.
Bahane etme kaçamasýn benden aþkýmdan Uzak durman lazým artýk zalim , uyuþuktan Parlamayan solgun aynalar býrakma ardýndan Bulamadým ki seninle labirente kayýp umudumu.