Hava çok soðuk. çocukluðun en belirgin özelliði üþümek oluyor. büyümenin ise, yangýna kürekle gitmek.
Aðlamaktan çatlamýþ bir çift gözün varsa eðer, aynaya mahcup düþüyor yüzün. ellerin yalnýzlýðý hep var. kendimi asacak olsam, kesinlikle bir sokak lambasýný seçerdim. bunu, üç þiþe molotof kokteylini devirdikten sonra gerçekleþtirirdim. sevebilecek tüm insanlarý, öldürmek geçiyor içimden, sonra siktir olup gitmek bu hayattan.
Terbiye edilmesi imkansýz bir aðýz’a sahip olmak istiyorum çok bazen. hali hazýr da, imarsýz düþlerin yerini müstakil yalnýzlýklar almýþken. fenamý ? allaha en yakýn yer.
Yýllardýr tüm düþünceleri içinde barýndýran beynine ihanet etmiþ boþ bir kafanýn saçlarýný kazýtmak geçiyor içimden. sonra da adýmý unutmak, ne olur, kimse hatýrlamasýn.. yaþýmý tedavülden kaldýrýn yeter.
Þimdi gidiyorum, gitmek, çok bazen titremek oluyor. kalbim, olay yerinde kalsýn. Sosyal Medyada Paylaşın:
kırrıko Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.