Kim demiþ insan hürdür, yaþadýðý her yerde
Bir bakýþ, bazen bir söz, boynumuza bukaðý
Yüz bin insan oturmuþ, gönle konan eyerde
Beþer, ,,eþþekle’’ aþar, karla kaplý her daðý
Zamanýn sað eline, verdim ben dizginleri
Çatlayýncaya kadar koþuyorum dört nala
Terkime de alýrken gördüðüm bezginleri
Mor düþlerimi asýp, gidiyorum dört dala
Saçlarýmý yoluyor, rüzgârlar ve serçeler
Kökleri kanayýnca pamuk basýyor bulut
Dünya bileklerime, vurunca kelepçeler
Hürriyete kalmadý zerre kadar bir umut
Beni dinleyen yok ki, bir anlayaným olsun
Kalemim meczup dilim, hezeyanlar içinde
Ey Hikmet-i Hâlide, hürriyete tek yolsun
Seni ben bulacaðým olsan da uzak Çin’de
Etrafýmý salaklar, yobaz sürüsü sarmýþ
Ýstiklâl ve istikbâl, Ýslâm’ýn semâsýnda
Hürriyet sancaðýný insan dinle asarmýþ
Ýlelebed dalganýr, nurefþân simâsýnda
S / ÂYE (01:14) 10 Eylül 2011 / Eskiþehir
Kelime:
Hikmet-i Hâlide: Ebedî Hikmet
Sima: Yüz
Sema: Gök
Son Kýta: 14 S’dir