Allah Of demen diyor
Eðildiler hep bize bir gün isyan etmeden
Þefkat kanadlarýný açtýlar kapamadan
Bir lokma yemediler çocuklarý doymadan
Þimdi Onlar yalýnýz evlat vefa bilmiyor
Allah ebeveyine of bile demen diyor(*)
Gece gündüz çýrpýnýp yýrtýndýlar adeta
Terk ettiler uykuyu bakmadýlar saata
Büyüdü çocuklar hep atýldýlar hayata
O güzel insanlarý evlatlar azarlýyor
Allah ebeveyine of bile demen diyor
Diken batsa bizlere acý duyardý onlar
Ýhtiyaç duyulunca pergel olurdu kollar
Arkamýzda dururdu everes gibi daðlar
Büyüdük te ne oldu? gözler fersiz bakýyor
Allah ebeveyine of bile demen diyor
Hele yetim kaldýysak neler çektiler neler
Saçlar süpürge olup süpürülürdü yerler
Dualar arþa varýr açýlýrdý yelkenler
Þimdi torun onlara moruk diye sövüyor
Allah ebeveyine of bile demen diyor
Sofraya oturunca çok yavaþ yerdi onlar
Doymadan çocuklarý mutlu olamayanlar
Çocuklarýndan sebep namazý kaçýranlar
Þimdi huzur evinde el eline bakýyor
Allah ebeveyine of bile demen diyor
Onlar görüp geçirir ömürleri bitirir
Rabbim evlatlarýný imtihandan geçirir
Herkim ne ektiyse HAk artýrýp bicirir
Duydum gelin tutuyor evlat dayak atýyor
Kýyametmi kopacak benim aklým almýyor
Allah ebeveyine of bile demen diyor
(*) KK .Ýsra, 23–24)
Ilyas.A
Okuyup yorum ve eleþtiri yazan tüm dost ve forumdaþlara, saygýlarýmý býrakýyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafaoğlu İlyas Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.