Gül Abla (Gülgün YALVAÇ)

Lise sondaydým ilk gördüðümde seni,
Ayný ortamlarýn senden sonra çektim nefesini.
Yaban diyarlarýn kokusu vardý üstümde,
Sana göre ben; üç çiçek, üç yüz böceðin birisi.

Baþkalarýndan bir þeyler beklemek yerine,
Ben ne verebilirim diyorsun çare isteyene.
Sen ki çatlamýþ topraklarda açan nadire gül,
Meltemler yenik düþer bazen sam yellerine.

Gözleri önde insanoðlunun, avý olursun kem düþüncenin,
Sebebi gizden ibaret bahtýna þamar atan denizlerin.
Aðlamak istiyorum, mendil getir bana hancý,
Hüzün dolu bakýþlardan acýsýný okudum hançerin.

Muradýn neydi senin, suya düþen çið damlasý,
Vefayý bilenler seyretsin, halkalarýn dansýný.
Her daim umutlarýn þarkýsýný söyler seherde bülbül,
Hangi mevsim baki, güneþ eritir elbet daðlarýn karýný.

Kalemin gölgesi yalpalýyor þu beyaz sayfalarda,
Gamzeler nasýl da çok yakýþýr lale diyarýna.
Buðulu sesinden þiir dinlerken duygulanmamak ne mümkün,
Gerçeklerin ortasýndan hayallere ellerimi uzatýyorum Gül abla…
29.04.2012-Ahmet BOZTAÞ

Sosyal Medyada Paylaşın: