Ey yaren! Varlýðýn doruðu ile yokluðun dibinde, Arýyorum seni de Gölgen bile yok. Akýl yoruldu! Aðladý dimað! Dün varlýðýmda nerdeydim ben? Bugün yokluðumda bir gizim. Saklýyorum gözyaþlarýmý; Solan al gülleri Suladým gözyaþlarýmla da Büküp boyunlarýný Almayýz, dediler. Adýn: Hasretmiþ Tek tanem. Ellerimi yumruk yapacak gücüm, Gözlerime uzanacak ellerin yok! Daðlar bile acýyýp yol verdi de Yürüyemedi ayaklarým sana Kaldýk naçar. Kalk ey yaren, Zakkum mu sandýn beni? Tutun ellerime n’olur, tutun… Tohum topraða, Çiçek güneþe, Biz, bize muhtaçtýk yarenim. Gidiþlere mi sýðýndý yüreðin? Boðuldu vaveylim, Týkandý ciðerim, N’olur ey yaren Bükme boynunu; Aðýda salma yüreðini. Bil ki Adým, adýnla yazýldý Rab katýna. Seni seviyorum can Ve hep Seveceðim Ben Yusuf’un atýldýðý kuyudayým. Rabbim kuyuya da çare vermiþse Çaresiz koymaz ve Kaldýramayacaðý yükü vermez kuluna. Kanýmý sende bil, Ruhuma sarýl. Bil ki Kof bir beden kaldý burada. Umudu aldýn gittin, Hoþçakal yarenim, Kendine iyi bak.
14.11.2007 Serap Hoca
Sosyal Medyada Paylaşın:
serap hoca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.