Þafak bizim bahçemizde de söker, Getirir içimdeki bana küsmüþ gülücükleri. Keþke her yeni güne uyansa insan, Tutsa aðlarken düþen incileri, Serpse baharda düþen kýraðýlara avucundakileri. ... Balonlar görsem bahçemde uyandýðýmda güneþe, Bugünkü gibi, masum bir çocuktan hediye gibi. Yýllar almasa birþeyler, verse ya hep, unutkanlýk ne beter þey... Gülmeyi unutmasam keþke hiç, hergün duymasam ayný ahlarý... Ölüme böyle koþamam, beklerim, yarýn da gelsin balonlar.
Byakuya/Chire
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehlikam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.