hezeyan

Yorgun düþtüm kupkuru çöllerde,
kimsesiz...
Hüzün bulaþmýþ kuytu ömrümün eyyamýna,
sessiz...
Açýlmýþ ellerim semaya, gözyaþlarýma karýþmýþ ölüm; zikrim olmuþ,
sebepsiz...
Þimdi aþkýn evveli hicran; ahiri muðlak,
sensiz...
Ne olur!
Dokun gurubuma!
Þavkýn yaksýn kasr-ý umutsuzluðumu...
Ne olur!
Çözülsün baðlarý isyan bayraklarýmýn!
ya da gönlüme bir nisyan doldur!
Sosyal Medyada Paylaşın: