Ben kumsalda kalan tek taþým, Her dalga vuruþunda artar göz yaþým. Sessizce beklerim ölüm için sýramý, Ne günahkarmýþým ki bu dünyada en çok ben kaldým.
Durgun suda görülen yosun gibiyim, Yaklaþtýkça kayganlaþýr sözlerim. Bir taþ atsan sonsuza uzanan denizin, Dalgalanýrým belki görürünüz gerçek ismim.
Yeþiller arasýnda kalan tek mavi gibiyim, Gökyüzünde yeþil olan tek güvercin belki. Tertemiz bedene giren acýmasýz zehir Güneþ vurunca parlayan cam gibiyim.
UZUN BÝR SÜREDÝR SAYFAYA UGRAYAMADIM BU YÜZDEN ÜZGÜNÜM BUGÜN GÖRDÜM KÝ DOSTLARIM BENÝ UNUTMAMAIÞ BU GÜZEL DOSLUGUNUZ ÝÇÝN SONSUZ TÞK EDERÝM YÜZÜNÜZDEN GÜLÜCÜKLER KALBÝNÝZDEN SEVGÝ VE SAGLIGINIZ DAÝM OLSUN
Sosyal Medyada Paylaşın:
yorgunum_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.