İki Dudak Arası;Bir Kelime/

Islaktý bugün bakýþlarým,
Yaðmurun sokaklarý ýslattýðý gibi ýslanmýþtý yanaklarým.
Kafamý eðip yürürken kalabalýðýn içinde,çarpýþan benliklerimizi hatýrlýyordum.
Seni seviyordum.
Özleminin içimi titretmesiyle,
Aðaçtan düþen kuru bir yaprak anlatýyordu her þeyi,
Soðuktu ellerim..
Sonbaharý unutmuþcasýna aðlamaklý yanýma karþý aldýðým,
Saçma bir kahkaha atýyordum saða sola..
Seni sevmenin verdiði o çocukluðu salýncakta sallanarak yaþatýyor olmam,
Gözlerinin gözlerim de býraktýðý birer izdi oysa.
Yorulmuþtu sarý hüzünler,
Akþam olmaya hazýrlanan gün,yavaþtan batýyordu..
Ve yine karanlýða inat yakýlýyordu sokak lambalarý.
Parmaðým da hissettiðim o küçük halkanýn verdiði mutlulukla gülümsüyordum.
Ve her þeye inat anlýma dokunan o kelime dökülüyordu dudaklarýndan.

Seni seviyorum ’helalim’..

ELif YýLmaz / 05.09.2012/
Sosyal Medyada Paylaşın: