Ýlerleyen zaman mý yoksa büyüyen ben mi; herseyi böyle deðiþtirebilen ?..
Çocuktum.. Herþeye gülünmesi gerekirdi sanki.. En büyük eðlencem gökkuþaðýný görmekti, masmavi gökte.. Tokamýn kaybolmasý en büyük derdim, küçücük bedenime.. Elbisemin kirlenmesi korkumdu, annemden.. Sanki herkes çok iyiydi.. Palyaço gibi sevimlilerdi,gözümde Kimse aðlamama dayanamazdý Küçük ben’in.. Gözyaþlarým yüzümün küçüklüðünden Faydalanarak hemen akardý yanaðýmdan; Rengarenk elbiseme.. Sonra gamzelerimi ortaya çýkaran Çikolatayý getirirlerdi yardýma.. Hiçbir sýkýntým kalmamýþtý-kalmazdý.. Çok mutluydum.. Dedim ya;Çocuktum iþte !
Þimdiyse hersey çok deðiþti Tatlý Kýz . . .
Sosyal Medyada Paylaşın:
hacerR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.