yar kovan düşler..

baþý önünde
yýldýzsýz bir gökyüzü gibi
karanlýk yüzü..

yar kovan düþler kuruyor
ellerinde
çok ýramýþ
birkaç
söz
kaðýttan düþüyor
kýrgýn..

rüzgara deðmemiþ
bir yaprak kadar
kýmýltýsýz
kendi merdivenlerinden
iniyor
gözleriyle
dili
lal..

aylarý sayýyor
yýllarý
yüzyýllarý
gah
bir tabletten siliniyor
kazýnarak
ya bir mýzrakta kanýyor
çoðalarak..

biliyor
üleþtiði
topraktýr
an sonrasýnda

yar kovan düþleri kalýyor
aklýnda
renksiz
ve
gökyüzü
yere
uzak
ve
sessiz..


06/09/2012
ödemiþ
Sosyal Medyada Paylaşın: