insan
her insan, ama istisnasýz her insan;
en az bir kez
akýlsýzca bir þey yaptý bu dünyada
cehaleti yaþadý iliklerine kadar…
ve az ya da çok
aç kaldý en az bir kez
susuz kaldý
mutluluðu kemiklerinde hissetti yeri geldi
yeri geldi taþ kesildi kederden
ve her insan diyorum ki
sevdi kendinden bir baþka þeyi
belki bir baðbozumu kokusuydu bu
belki minderde kývrýlmýþ turuncu bir kedi
ya da kim bilir bir fahiþenin dudak kýrmýzýsý
veyahut bir bisikletin dehþet görüntüsü
ve korktu her insan olmadýk þeyden
yüksekten / karanlýktan / ölmekten
her insan en az bir kez ölmek istedi
sonra geri dönüp görmek istedi
“yokluðuna bir isim koyabilmek için”
kimin dudaklarý titredi aðlarken
kim ciðerleri yokmuþ gibi böðürdü karnýndan
kim yüzüne bakamadý ölüsünün
ve kim, bu ölüme bir intikam gözüyle baktý
en az bir kez soyundu her insan
en az bir insanýn gözünde çýrýlçýplak kaldý
binlerce kez yalan söyledi
en az bir kez doðru söyledi
bir baþkasýna acý verdi
bir baþkasýndan acý aldý
en az bir kez bir insana kýymak istedi
ve birileri uðruna ölmek istedi
en gaddarlarýmýz
en canilerimiz
ama bütün insanlar diyorum
aðladý en az bir kez
bu sebepten umutluyum ben hala
içimizden insan büyüteceðiz
Cemil KURT
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.