ANALAR AĞLAMASIN

Bir aðýt yükseldi toprak damlý evden
Kýrmýzý mý kýrmýzý bir aðýt
Ateþe kesti her yeri, ovalarý daðlarý yaktý
Duvarlarda yankýlandý alevleri
Yer gök aðýt oldu da aktý
Topraðý bol olsun demiþti birileri
Yavrusu için mi demiþlerdi?
Yanlýþ mý duymuþtu?
Onun yavrusu daha küçücüktü
Anasýnýn hayata doymamýþ kuzusuydu
Vataný korumaya gidiyorum ana demiþti
Gözleri gülüyordu selam dururken
Nasýl da sevinçliydi askere giderken
Gitmiþti de, gelememiþti
Onun yerine baþkalarý geldiler
Acý haberi verdiler
Vatan sað olsun derken
Beraberinde tabutunu getirdiler
Anlayamýyordu
Vatan, evladý ölünce mi sað olacaktý?
Hep mi analar aðlayacaktý?
Kaç bin çocuk daha ölmesi gerekti?
Ateþ düþtüðü yeri hep yakýyordu
Yüreði ikiye ayrýldý sanki
Bir kolu kesilmiþ gibiydi
Uzattýlar boylu boyunca avluya
Üzerinde kaný gibi kýrmýzý al bayraðý
Yanmýþtý ananýn baðrý
Hiç böyle yangýn görmemiþti
Kuþlar seslerini kestiler
Böcekler ötüþlerini
Durdu dünya
Bir daha da dönmedi…

Çocuklar ölmesin, analar artýk aðlamasýn…


Þükran Demirtaþ

Sosyal Medyada Paylaşın: