unutmak üzerine bir şiir

gitme dediðim zamanlar
vardý öyle ki
hemen ardýndan bir ben
kaldýðým kendime...

o sonbahar senfonilerinde
kuru yapraklardan
taç yaparak
baþýma taktýnýz
ve alkýþladýnýz...

sessizce tünellere girdiðim
hiç bitmeyen
uzun yolculuklar da
unuturmuþ...
kaldým hedefsiz...

bazen, bolu daðýnda soðuk bir mola...
keneflerde aðladýðým...
sonra yüzümü yýkayýp
tekrar yoluma devam ettiðim
soluk sabahlar...

içimden hiç çýkmayan
dolambaçlarda,
ayaklarýmý sürüyüp
yýrtýk elbiselere
sarýldýðým..

gökte bir tek ay vardý
ve yollarda
bir de ben...
hiç bitmeyen yolculuklarda
sýlasýný unutmuþ...
sýlaya hasretsiz...

05.09.2012


Sosyal Medyada Paylaşın: