senden gelene hep baþ tacý dedim devirdim sensizliðimi kucaðýma
kalkýp gelemedikçe sana sökülmedikçe zincirler koþmayý unutan ayaklarýmdan bana düþman vuslatlarý kazýdým köhne kaderimden
damla damla eridi zaman damarlarýmda
zay*i oldum...
garipliðimden yüksünmeden yanýldýklarýma yandým
sevdim hesabý yalamayan kalemlerde seni þiir etmeyi
sevdim sen, sen oldugunu bilmeden sený sana anlatmayý uzun uzadýya
içimdeki bu yangýný harladým gitgide bile isteye...
kelama çevirebilmek için küllerimi sus pus oturdum kendi kendime gecelerce yayýldý gitgide kimsesizlikler odama karýþ karýþ sevda kokladým avuçlarýmdan hiç kavusamadým, hiç ayrýlamadým da senden
ben;
bilsen ne yuzlerde aradým senden biþeyleri
bir defacýk söyleyemedim ki kalbimdekileri bu bað sýktýkça canýmda hürriyetimi o yüzü bulamadým belkide kendimde
bu garip halime aldanmadan
söylemeden
heder oldum susa susa büyüdü bu titremeler sana dokunamayan kopasý ellerimde usul usul çekti gece zemheri bir ýslýk gibi içine beni
kendi içimde sen dim senleydim
zay*i oldum
GG...
ÞÝÝRÝME HAYAT VEREN ABDURRAHÝM KAHRAMAN BEY E SONSUZ TEÞEKKÜRLERÝMÝ SUNARIM...
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülşah Dağlı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.