Sebi Süphan
.
Bahar, ağzını küfre bozan yiğitlikten toy olmuşluğudur Süphan’ın
Ve Ahlat, keven alazıdır gün batımlarında
yakar memesini yüklü her kadının
Ah! Süphan ah! Bağrı yanık sevgilim
Hayat, garip dehşetli ve güzeldir kokusunda anızın
Çocukların genzine ancak isli yaşmaklardan sunulur
On ikisinde simsiyah ilmiktir Eylül
İncecik boynuna asılırken bir çocuğun
Afiş yok, slogan yok
göle çarpmıyor sesim
Ki ses dediğim boğuk bir kız âhıdır iki bin de
Ta ! Batman’dan duyulur
On ikisinde telli duvaktır kadınlığı nazenin göğsüne kader olur yas lanır
Ve yaylaklarında onlar koyun başıdır tarihin
Meher kapısına her gün bir çentik daha
töre n ile kazınır
Ah! Süphan ah! Göğnü sunak sevgilim
Van denizine düşen yan nıl gı Gevaş’lı çobandan önce
Sarduri’nin o günahkâr boynudur
Bilirim bu sular ağulu yaşı tı dır çocuksu gözelerinin
Ve dersin ki engin bilgeliğinle sevgilim
Maviliğe tutunmayan her kul aç debisinde boğulur kendi ettiklerinin
.
20.02.2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.