YETMEDİ İŞTE..!
Gezdim þu alemi bir uçtan uca,
Bir dost buldum dalda gül gonca gonca.
Bilemedim güller ölür solunca.!
Ne gözyaþým yetti ne sevgim yetti..!
Gül’ü sevdim gözyaþýmla suladým,
Yüreðini çepe çevre doladým.
Yüreðimde kem gözlerden sakladým,
Ne saklamam yetti ne bakmam yetti.!
Meðerse çok sevmek ayrýlýkmýþ bak,
Giden gitmiþ boþ ver sevse nolacak.
Resmine mavi gül koysa nolacak,
Ne bir vefa’m yetti ne sevdam yetti...!
Mevlam yazsa bir kez daha doðardým,
Onu seçer gül dalýna konardým.
Kaf daðý ardýnda olsa arardým,
Ne aramam yetti ne sormam yetti..!
TÝRYAKÝ de bilir öyle bir þans yok,
Ýnsan bir kez sever ikincisi yok.
Gül’den baþka bir çiçekte gözüm yok,
Ne niyazým yetti ne DUAM yetti..!
05 Eylül 2012
02.13
ÝstNBUL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.