Kırlangıç Heyecanıyla

kýrlangýç heyecanýyla koþardým o zaman
mor bulutlara düþkün acar saflýðýyla
kýþlar bütün þehirlere ayný dostanelikteydi
kötü sonlara hazýrlardým acýyan ayaklarýmý
hiçkimseyle
bir sonumuz olmayacaðýný bildiðim için
birlikte...

sýradan günler birbirini öyle bir kovaladý ki
sýradan olmaktan çýktý her þey güpegündüzlerde de
yaðmurum ansýzýn olmadý hiç ýslanmaktan korktum da
caným arkadaþlarýmý çekti kýrk yýlýn her günü
iyi dostluklar yaratamadýk da geniþ zamanlarda
kavgalardan deðil kötü olmaktan korktum hep
sevgilim de olmadý hiç adýný koyduðum bir aþkým da
hep tek tabanca gezdim
sonunda seve seve yalnýzlýðý sevdim
tek baþýma...

sabah soðuðu yoksul sokaklarda
çocuk sesleriyle dile gelirken
bakýmsýz hasta evlerde
soluk soluða yaþam telaþý homurtularý yükselirdi
güvercin öpüþlerinden bakýþlarýna uyanýrdým
hiçbir zaman yanýmda olmayacak bakýþlarýna
bilinmez tarihimdin
arý duru özgeçmiþim
yoksun þimdim
hiç gelmeyecek sonram
dargýn geleceðim...
sabah soðuðu
yaz kýþ
çamur kokularýyla
üstümde baþýmda nefes nefese hâlâ
deðiþen sadece
saçlarým
hastalanan bedenim
ve birlikte uzun yolculuklara çýkacaðýmýza dair
komik düþüncelerim...

özlemek zamanýn ruha yazdýðý þiirdir
çocuklukta gök rengi
gençlikte deniz
orta yaþta gece rengi
sonu belirsiz...



kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: