DÜN aKŞAM

Ýki biraya yenik düþtüm dün akþam
Masamda bir uþþak makamý vardý
Bir de hüzün
Gecelerden öylesine bir geceydi iþte
Binlerce yýldýz göz kýrpýyordu
Zifir karanlýkta ben el yordamýyla yürüyordum
Sessizlikte korkumdan þarkýlar söylüyordum
Kadehimde de bir yakamoz parlýyordu
Ve ben kendimi onun içinde buldum
Yerlere saçýlmýþtý bütün anýlar
Hepsi bir çarkýn içinde dönüyordu
Cebimdeki bütün heceleri tüketircesine
Aslýnda yazmak istiyordum
Ama gözkapaklarýma söz geçiremiyordum
Kaybolmuþtum ben, nerdeydim?
Bir martýnýn kanadýnda belki
Belki bir serçenin gözbebeðindeydim
Bir rüyanýn koynuna mý dalmýþtým
Öyle arsýzdým ki dün akþam
Hayattan çok þeyler istedim
Bu çýlgýnca isteklerim için
Kendimi öylesine kaptýrmýþým ki
Sonra kendimi alkýþladým…
Yosunlar azar azar duvarlarý aþýndýrýyordu
Yüreðimle o duvar arasýnda bir benzerlik var mýydý?
Duvarýmdaki o þeyler canavarlaþan yansýmalar mýydý?
Bana mý öyle geliyordu?
Sonra bütün sesler sustu…
Sessizliðin sesi ve ben yalnýz kaldýk…
Beraberce araftaydýk…
Saymadým kaç yýl geçti
Gökyüzünden bir hüzün ineli
Dalýndan kopan bir sonbahar yapraðý gibi
Bir saða bir sola salýndý
Ýndi, indi…
Yere düþecek sandým
Yavaþça yüreðime düþtü.
Etraf çok karanlýktý
Ýrkildim
Korktum
Ürperdim…
Dün akþam ben bende deðildim
Bilmiyordum ben nerdeydim?

Þükran Demirtaþ

Sosyal Medyada Paylaşın: