şans, kapıyı uygunsuz bir zamanda çalmıştı deniz-ce
şans, kapıyı uygunsuz bir zamanda çalmıştı
Yüreðimde naftalin kokusu…
Bir çýnarýn gövdesine sarýldý ruhum Bir yýðýn sarý yaprak düþtü koynuma.
Ormana dahil olamayan bir aðaç küskünlüðüyle Nacaða baktý adam Varoluþla birlikte var olan ihanet dürtüsüne dayadý sýrtýný ‘’Býkkýnlýk’’ dedi nacak ‘’Ýnsanoðluna has deðil’’
Oysa Tam da o esnada Kendi sesini boðuyordu deniz Tuval, üstündeki resmi kazýyordu Ve bir çocuk çöpe atýyordu ambalajý açýlmamýþ þekeri.
Adamdaki de þanstý hani! Budadýðý dallarýnda tek bir yaprak kalmamýþtý Ve sonbahar henüz baþlamýþtý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
deniz-ce Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.