gökyüzündeki yýldýzlarýn kalabalýklýðýna bakma, hepsi ayrý ayrý, yalnýz aslýnda... Bütün insanlarýn içinde onu düþünürkende yalnýzsýndir sen.. Televizyonun kumandasý hep sende ise de yalnýzsindir sen.. Sabah dudaðýnýn kenarýný yýkayacak bi öpücükle uyanmýyorsan da yalnýzsýndir sen, akþamlarý iyi geceler diyenin çok olabilir ama sonunda bitanem yoksa sen var ya yapayalnýzsýn.. Bu bana yakýþýr mý diye sorabileceðin biri yoksa, salatayý hazýrlayacaðýn bi sofra kurulmamýþsa, akþam eve gelirken nerde kaldýn diye sorulmuyorsa ve haftanýn en az iki gecesinden sonra banyoya girmen gerekmiyorsa sen çok yalnýzsýn... Ütüsüz giyiniyorsan, sarýmsak yemekten korkmuyorsan, korkuyorsan karanlýkta yatmaktan, ölüm haberin, ceset kokun yayýldýktan sonra duyulacaksa, yalnýzsýn sen. Ve hiç bir yýldýz yanyana kaymaz zaten...
A.Sercan
29.08.2012 / 23:33
Sosyal Medyada Paylaşın:
A.Sercan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.