Şairin gidişi
Gitti gelmedi bir gün,
Herkes onu arýyordu.
Ölesiye arýyordu bütün kasaba;
Kasaba dediysem, deniz kýyýsýndaydý.
Akdeniz’in kucaðýnda.
O da, denize gitmiþ olmalýydý.
Sandallar, yatlar, sahil güvenlik
Gün boyu arýyordu sularý.
O yoktu!
Balýkçýlar, dalgýçlar, tekneler,
Hep durmadan gidip geliyordu.
Kýyýya vuran dalgalar yaslýydý
Karabataklar çýðlýk atýyordu etrafa.
O hala yoktu!
Kim bilir neredeydi?
Balýklar haber vermiyordu,
Yunuslar dilsizdi.
Ara sýra görünen yakamozlar,
Parlayýp sönüyordu.
Sonsuzluða uzayan mavilik
Hiç aldýrmýyordu olanlara, sakindi.
Bir aðustos sýcaðýydý,
Cýrcýr böcekleri ötüþüyordu uzaklarda.
Günler geçmiþti böylece…
Ölesiye arýyordu kasaba halký,
Býkmadan, usanmadan!
Analar acýsýný yüreðine gömüp
Öfkeyle bakýyorlardý sonsuz deryaya
O yoktu!
Umutlar giderek azalýyordu;
Tükenmeye yüz tuttuðu sýrada umutlarýn,
Bir balýkçý gömleðini buldu onun.
Arayýþ sürüyordu ýsrarla.
O hala yoktu,
Birkaç gün sonra,
Ayakkabýsý bulundu kýyýda.
Gömleðini, ayakkabýsýný deðil,
Kendisini arýyordu kasabalý.
Ama o, yine yoktu!
Yine bir aðustos sabahýnda,
Dalgalar bir þey sürüklüyordu kayalýða,
Kumlarda yuvarlanarak geliyordu!
Kasabalý arýyordu durmadan.
Onun yalnýz bedeniydi gelen kýyýya
O yoktu;
Ruhu derinlerdeydi hâlâ!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.