Gecenin matemi....

Saat gece yarýsý, 
dört duvar arasý,kör karanlýk ve ben. 
duygularýn kasýrgaya dönüþüp,ruhumu yakýp yýktýðý zaman ve mekandayým yine. 
içimden dünyayý yakýp yýkmak geliyor. 
hayat bomboþ. 
bir uçurumun kenarýndayým sanki. 
adeta ben,ben deðilim. 
yaþamak için mi,yoksa ölmek için mi çýrpýnýyorum,belli deðil. 
kendimden nefret ediyor,hatta iðreniyorum. 
karamsarlýðým bir yana, 
kendimden çok baþkalarýný düþünmek, 
ve bu duygudan kurtulamamak korkutuyor beni. 
acýsýný hep ben çekiyorum. 
ben delimiyim neyim,bilmiyorum. 

içim kan aðlýyor, 
yapmacýk gülüþlerle avutuyorum kendimi. 
o dýþardan görünen güleryüzlü,renkli insan deðilim oysaki. 
komplekslerim ve korkularým var geleceðe dair. 
o dýþarý doðru gülen gözlerim, 
ruhumun derinliklerine gönderiyor gözyaþlarýmý. 

bildiklerim,bilemediklerim,keþkelerim, 
ve kafamdaki yüzlerce soru iþaretleri. 
ne olacak halim bilmiyorum. 
içimi dökecek bir dostun olmadýðýna inanýr oldum. 

kendime bile nankörce davranýyorum. 
nedir bu hayatýmdaki boþluk, 
nedir bu anlamsýz bakýþlar,cansýz duvarlara. 
kimin için bu yürek sancýlarý. 
bir sebep arýyorum. 
nedense cevap bulamýyorum. 
kendime o kadar kýzýyorum ki bazen, 
hýncýmý kimden alsam bilemiyorum. 
ama bir geçek var ki, 
ben kendimden NEFRET EDÝYORUM.....



Dertli Saaairrr
Sosyal Medyada Paylaşın: